ابـــــــــــرار

حرمت اعتبار خود را
هرگز در میدان مقایسه ی خویش با دیگران
مشکن
که ما هر یک یگانه ایم
موجودی بی نظیر و بی تشابه
و آرمانهای خویش را
به مقیاس معیارهای دیگران
بنیاد مکن
تنها تو می دانی که « بهترین » در زندگانیت
چگونه معنا می شود
از کنار آنچه با قلب تو نزدیک است
آسان مگذر
بر آنها چنگ درانداز، آنچنان که
در زندگی خویش
که بی حضور آنان، زندگی مفهوم خود را
از دست می دهد
با دم زدن در هوای گذشته
و نگرانی فرداهای نیامده
زندگی را مگذار که از لابلای انگشتانت فرو لغزد
و آسان هدر شود
هر روز، همان روز را زندگی کن
و بدین سان تمامی عمر را به کمال زیسته ای
و هر گز امید از کف مده
آنگاه که چیز دیگری
برای دادن در کف داری
همه چیز در همان لحظه ای به پایان می رسد
که قدمهای تو باز می ایستد
و هراسی به خود را مده
از پذیرفتن این حقیقت که
هنوز پله ای تا کمال فاصله باشد
تنها پیوند میان ما
خط نازک همین فاصله است
برخیز و بی هراس خطر کن
در هر فرصتی بیاویز
و هم بدینسان است که به مفهوم " شجاعت"
دست خواهی یافت
آنگاه که بگویی دیگر نخواهمش یافت
عشق را از زندگی خویش رانده ای
عشق چنان است که
هر چه بیشتر ارزانی داری
سرشارتر شود
و هر گاه که آن را تنگ در مشت گیری
آسانتر از کف رود
پروازش ده تاکه پایدار بماند
رؤیاهایت را فرومگذار
که بی آنان زندگانی را امیدی نیست
و بی امید، زندگی را آهنگی نباشد
از روزهایت شتابان گذر مکن
که در التهاب این شتاب
نه تنها نقطه ی سرآغاز خویش
که حتی سرمنزل مقصود را گم کنی
زندگی مسابقه نیست
زندگی یک سفر است
و تو آن مسافری باش
که در هر گامش
ترنم خوش لحظه ها جاریست
  Nancye Sims

از کتاب "بارانی باید تا که رنگین کمانی بر آید"

سلام بر تو ای دردانه خدا, ای زینت دوش رسول(ص), ای وارث آدم
سلام بر تو ای خون خدا, ای جگر گوشه فاطمه(س), ای دریای رحمت
سلام بر تو ای مرد میدان شجاعت, ای کشتی نجات, ای چراغ هدایت
به حق مادرت فاطمه(س) روز قیامت دست ما رو سیاهان را نیز بگیر.

*گزیده ای از دعای روز سوم شعبان
خدایا از تو خواهم به حق مولود در این روز آن مولودى که به او وعده شهادت داده شده بود
پیش از اینکه بانگش در این دنیا بلند شود و به دنیا آید آسمانها و هر که در آنها است
 و زمین و هرکه بَر آن است برایش گریستندپیش از آنکه قدم در این جهان گذارد
 کشته اشک و آه و آقاى طائفه بشر آن کس که درروز رجعت به یارى مدد شده
 و آنکه پاداش کشته شدنش این بود که امامان از نسل اویند و درمان درتربت او است
 و پیروزى در زمان رجعت با او و اوصیاء از عترت او
خدایا پس به حق ایشان به سوى تو دست نیاز دراز کنم و از تو خواهم
 خواستن شخص گنهکار اعتراف کننده بدکرداربه نفس خویش از کوتاهی‌هایى که در امروز و دیروز کرده
 و اکنون از تو پناه خواهد تا هنگام رفتن درگور
خدایا پس درود فرست بر محمد و عترتش و ما را در زمره او محشور گردان
و جاى ده ما را با او در خانه کرامت (بهشت) و جایگاه ماندن همیشگى
 خدایا چنانچه ما را به شناختنش گرامى داشتى هم چنان ما را به نزدیک شدن با او گرامى دار
 و رفاقت و سابقه داشتن با او را روزى ما گردان
 و بگردان مارا از کسانى که تسلیم دستور اویند و هنگام بردن نامش بسیار بر او درود فرستند
و بر همه اوصیاء و خاندان برگزیده اش که یارى شده اند از جانب تو به عدد دوازده،
آن ستارگان درخشان و حجتهاى تو بر تمامى افراد بشر
خدایا و ببخش به ما در این روز بهترین
بخششها را و برآور براى ما در این روز هر خواهشى را چنانچه حسین را به محمد جدش بخشیدى
ما پناهنده به قبر او هستیم پس از شهادت او بالاى تربتش آمده و چشم به راه رجعت او هستیم
 اجابت کن اى پروردگار جهانیان

در پرسشنامه ای من از افراد مختلف خواستم بزرگترین دغدغه و نگرانی خود در مورد تکالیف کودکان را بگویند. تعجب آور نیست که نعداد بسیار زیادی از معلمان با این عبارات پاسخ داده بودند:
-     بی رغبتی و بی علاقگی
-     بی انگیزگی
-    دانش آموزان تکالیف خود را انجام نمی دهند.
اگر شما هم مثل من بوده باشید, احتمالا خاطرات خوبی از انجام تکالیف ندارید ولی با این حال آنها را انجام می دادید.انجام تکالیف به معنی دوست داشتن آن نبود. یا دلیل انجام تکالیف این نبود که کاری بهتر برای انجام دادن نداشتیم. (بله تلویزیون بود, ویدئو بود و ......)
شما تکالیف را انجام می دادید تا نمرات خوب بگیرید.تا مجبور نشوید به مادرتان که به شما چپ چپ نگاه می کرد و تا تکالیف انجام نشده اجازه حرکت به شما نمی داد, پاسخ دهید. یا به خاطر اینکه باید انجام می شدند.
پس سئوال اصلی این است که:" چرا دانش آموزان اهمیتی به انجام تکالیفشان نمی دهند؟"بهترین توصیه ای که من می توانم بکنم این است که:
از خود آنها سئوال کنید!
تجارب زمانی که دانش آموز بودید در مورد انجام تکالیف را در اختیار کودکتان قرار دهید. و برای او توضیح دهید که چرا برای انجام تکلیف اهمیت قائل می شدید. احتمالا هرچه بچه ها بین تکالیف و دنیای واقعی ارتباط بیشتری احساس کنند برای انجام آن اهمیت بیشتری قائل خواهند شد.
به جرات می توانم حدس بزنم که بسیاری از جوابهای آنها چیزی شبیه اینهاست:
- فایده اش چیست؟ چه نیازی به انجام تکلیف هست؟
- وقت زیادی ازمن می گیرد.      
- تکلیف باعث جنگ و دعوا درخانه ما می شود
- مقدار تکالیف خیلی زیاداست. یک عالمه است.
 -  من خیلی وقتها یادم میرود تکالیفم را انجام بدهم.
- نمی دانم چطور تکالیفم را انجام بدهم.
توضیح هر کدام از این جوابها نیاز به یک کتاب دارد اما ما به چند اظهار نظر کوتاه بسنده می کنیم.
*فایده اش چیست؟ چه نیازی به انجام تکلیف هست؟
کودکانی که این جواب را می دهند می خواهند ارتباط بین تکلیف و دنیای واقعی را بفهمند. انها برای درک این مطلب که تکالیف فقط تمرین مطالب یاد داده شده در کلاس درس نیست بلکه تمرینی است برای افزایش مسئولیت پذیری, نیاز به کمک دارند. .ممکن است تکالیف با مزه و سرگرم کننده نباشند ولی کامل نوشتن تکالیف و به موقع نوشتن آنها تمرینی است خوب برای زمانی که کودکان سر کار میروند و باید پروژه ای را به موقع کامل کنند. تمرینی است برای تامین هزینه های زندگی و فراهم کردن سقفی بالای سرشان برای زندگی. همانطور که بالا بردن وزنه باعث قوی شدن ماهیچه ها می شود, انجام تکلیف بچه ها را مسئولیت پذیر بار می آورد. در واقع تکالیف کاری می کنند که اعصاب مغز میزان مسئولیت پذیری فرد را افزایش دهند. افزایش مسئولیت پذیری مستقیما بر توانائی کودکان در کسب در آمد بیشتر در آینده تاثیر می گذارد.
*وقت زیادی ازمن می گیرد.
انجام تکالیف وقت زیادی از کودکان می گیرد چون آنها به درستی از مهارتهای استراتژیک یادگیری در حین انجام تکلیف آگاهی ندارند.انجام تکالیف و همزمان با آن تماشای تلویزیون, نوشتن, جستجو در اینترنت و .... انجام چند کار با هم , هدر دادن وقت است. به کودکانتان یاد بدهید استفاده بهینه از زمان و برنامه ریزی و مهارتهای مطالعه را تا به انها کمک کنید زمان انجام تکلیف را کاهش دهند یا آنها را در کلاسهای مهارتهای مطالعه ثبت نام کنید.
*تکلیف باعث جنگ و دعوا در خانه ما می شود.
تکلیف مهمترین اهرم فشار و کنترل دانش آموز بر والدین است. کودکان ممکن است که تشخیص ندهند که برای کنترل والدین مبارزه می کنند, اما می دانند که دوست ندارند به آنها گفته شود چه کاری انجام بده.
*مقدار تکالیف خیلی زیاداست . یک عالمه است.
برای دانش آموزان تاثیری که یک یا دو نمره زیر ده بر معدلشان دارد مشخص است. انها را تشویق کنید که نمرات خود را پی گیری کرده و محاسبه نمایند. اگر مدرسه هر ماه کارنامه نمرات ماهانه ارائه می کند, از انها بخواهید بررسی کنند ببینند که نمرات زیر ده که از انجام ندادن تکلیف در کارنامه قرار گرفته ,چه تاثیری بر معدل کل آنها دارد.
*من خیلی وقتها یادم می رود تکالیفم را انجام بدهم.
در اکثر موارد کودک شما عمدا انجام تکلیف را فراموش نمی کند. تصور کنید ما بزرگترها هر روز چندین کار مختلف باید انجام دهیم. در انتهای روز خسته و کوفته خواهیم بود. همین موضوع برای کوکان ما نیز صدق می کند که هر روزه تلاش می کنند تا چندین نوع تکلیف انجام دهند, به همراه پوشه ها, دفترچه ها, و کتابهای درسی که هر روز باید توسط کودکمان به مدرسه و یا کلاس خصوصی برده و آورده شوند. دانش آموزان نیاز به سیستمی دارند که استفاده از لوازم شان و ضروریاتشان را آسان کرده و کارائی انها را بالا ببرد.
*نمی دانم چطور تکالیفم را انجام بدهم.
کودکان اغلب از اینکه تقاضای کمک کنند می ترسند. ممکن است معلم به آنها پیشنهاد کمک کند و ساعاتی را برای راهنمائی و رفع مشکل بچه ها اعلام نماید , اما بسیاری از کودکان می ترسند قدم جلو بگذارند و اعتراف کنند که نیاز به کمک دارند. یا ممکن است به راحتی تصور کنند که دیگری است که به کمک نیاز دارد چون از توان بالقوه خودشان آگاه نیستند. همانگونه که می دانید همیشه برای کودکانی که قبول کرده اند که نیاز به کمک بیشتری دارند, راه حل هائی وجود دارد. بعضی از آنها ممکن است فقط به یک اشاره متوجه مشکل خود شوند.کلید این بحث این است که 85% اوقات به آنها گوش کنیم. اجازه بدهیم صادقانه احساس خود در مورد تکالیف را بیان کنند و آنها را تصدیق کنیم. از روشهای حل مسئله و روش سیال سازی ذهن استفاده کنیم و اجازه بدهیم که کودکمان با راهنمائی ما راه حل هائی برای مشکل خود پیدا کند. به عنوان والدین شما باید انتظارات و محدودیتهائی را مشخص کنید ولی از اصل مساعدت و تعاون نیز استفاده نمائید.

نویسنده: Susan Kruger
مترجم: منتظر مهدی

هر سال ,هنگامی که ماه مهر فرا می رسد, افکار ما از تابستان و مسافرت و ورزش و .... معطوف به کیف و کتاب و مدرسه می شود. با ورود به سال تحصیلی جدید بنا بر شرایط جدید,بسیاری از کودکان به زودی با یک چالش جدید (و گاهی ترسناک) رو برو می شوند.
هر ساله صدها دانش آموز در سراسر کشور در مدارس ثبت نام می کنند. در سال تحصیلی آینده بسیاری از این کودکان برای اولین بار به مدرسه می روند یا اینکه به مدرسه جدید منتقل می شوند.
سئوالی که والدین این دانش آموزان باید بپرسند این است که: چطور می توانم به بهترین نحو ممکن فرزندم را برای این جا به جائی و انتقال آماده کنم؟
پاسخ این سئوال بسیار آسان است.
وقتی که من بچه بودم و خودم را برای اولین روز آمادگی مهیا می کردم, از خودم می پرسیدم آیا بقیه بچه ها مرا می پذیرند؟ من نگران بودم که آیا می توانم دوست پیدا کنم و در ذهن کودکانه خود می اندیشیدم که اگر مورد پذیرش بقیه بچه ها قرار نگیرم ,چگونه با این موضوع کنار بیایم. بعد والدینم چیزی به من گفتند که خیلی در طی انتقالات و جا به جائی های سخت زندگی به من کمک کرد:"خودت باش."
در اولین روز آمادگی وقتی قدم به حیاط مدرسه گذاشتم بقیه بچه ها رادیدم که با هم صحبت می کردند, و صمیمانه مرا هم به بحث دعوت می کردند. در اولین روز مدرسه , به خصوص اولین روز آمادگی من فهمیدم که تنها نیستم. آن روز وضعیت جدید من به عنوان دانش آموز ,معلمم, و مدرسه ام برای من و همه ی بچه ها ی حاضر در مدرسه ترسناک بود. من خیلی با دیگران تفاوت نداشتم و با تشخیص به موقع  این موضوع, بهتر توانستم خود را با شرایط جدید سازگار کنم.
در مورد کودکانی که از یک مدرسه به مدرسه دیگر منتقل می شوند شرایط کمی متفاوت است اگر چه که فلسفه هر دو یکی است. کلید آماده کردن کودکانمان برای سازگاری موفقیت آمیز آنها با مدرسه جدید و کلا زندگی جدید, شناسائی ویژگیهای منحصر به فرد آنها است که در وجودشان رسوخ کرده و سپس, کمک به کودک تا از این ویژگیها به سود خودش استفاده کند. اگر کودک شما شنونده خوبی باشد, ممکن است بتواند برای کودکی که همین نوع ترس از مدرسه را دارد دوست خوبی بشود. اگر کودک شما خلاق باشد ممکن است بتواند یک فرم دوستی ایجاد کند تا برای امضاء کردن به بچه های کلاسش بدهد.
مهمترین درسی که ما می توانیم به کودکمان در ابتدای سال تحصیلی بدهیم درسی است که به آنها در همه مواقع زندگی کمک می کند. اگر به کودکانمان بیاموزیم که آنچه باور دارند ویژگی منحصر به فرد آنهاست,به آنها کمک کرده ایم که خود را بهتر بشناسند. پس اگر ما به کودکانمان یادبدهیم که ترس ,اندوه, اضطراب, و کمروئی در محیط جدید کاملا طبیعی است ,تا زمانی که آنها نسبت به خودشان و خصوصیات شخصیشان که آنها را از بقیه مجزا می کند , صادق باشند ترسشان از بین خواهد رفت.کودکان ما دارای مواهبی گرانبهاتر از طلا هستند. لازم به ذکر نیست که آنها خیلی بهتر خودشان را برای برخورد با موانع زندگی آماده می کنند.
برای شما بعنوان والدین و برای کودکان شما آرزوی خوشبختی می کنم. بسیاری از درس های مهم زندگی که بچه های ما یاد می گیرند درس هائی است که ما والدین به آنها یاد می دهیم. تاخیر نکنید, از الان به کودکانتان کمک کنید , و سال تحصیلی شگفت انگیزی داشته باشید.

نویسنده:ill Eisnaugle

مترجم:منتظر مهدی

 *چرا کودک شمادر یاد گیری مهارتهای اجتماعی مشکل دارد و چه کاری می توان در مورد او انجام داد؟
مشکلات مهارتهای اجتماعی یکی از علل شایع شکایت و مراجعه والدین به مدرسه است. کودکی که همراه بقیه کودکان بازی می کرده است, ناگهان احساس انزوا می کند و نمی تواند با بقیه دوست شود. دلیل این اتفاق این است که وقتی کودکی از دوران بچگی خارج می شود واکنش های اجتماعی او, به سرعت تغییر می کنند. اکنون کودک باید بتواند:

      -          تفاوت بین زبان کلامی و غیر کلامی را درک کند.
      -          بین زبان لغوی و غیر لغوی تفاوت قائل شود.
با وجود این که ما این موضوع را قبول داریم اما کار آسانی نیست.
بدترین قسمت این ماجرا زمانی است که کودکان می خواهند دوست پیدا کنند. ولی نمی دانند که چگونه دوست پیدا کنند و چگونه این دوستی را حفظ کنند.

ادامه مطلب...

یکی ازمشکل ترین مهارتهائی که یک معلم باید از عهده ی آن برآید, اداره ی کلاس است. متاسفانه اگر شما نتوانید از عهده ی این مهارت بر آئید, نخواهید توانست بعنوان یک معلم به ویژه معلم مقطع راهنمائی بدرستی انجام وظیفه کنید.
به هر حال ,زمانی که سال تحصیلی آغاز می شود, بسیاری از معلمان تازه کار مدارس راهنمائی متعجب می شوند. چرا که در طول دوران تربیت معلم به آنها گفته شده که چقدر اداره کلاس در مقطع راهنمائی سخت است و چقدر اهمیت دارد که برای موفقیت در شغل معلمی مهارتهای موثری جهت اداره کلاس داشته باشیم.
با این وجود, در طی روزهای اول مدرسه به نظر مشکل زیادی وجود ندارد...دانش آموزان نسبتا دقیق به نظر می رسند,در واقع هیچ کسی صحبت نمی کند, در طی چند روز اول هیچ کس با فرد پشت سرش حرف نمی زند, و بچه ها با هم دعوا نمی کنند..... اما یک باره همه چیز شروع به تغییر می کند.
و شما متوجه می شوید که  اولین روزهای مدرسه دوران ماه عسل بوده است...دانش آموزان عصبی و تند خو هستند و بسیاری از آنها کمی ترسیده اند, بنابر این  در ردیفهای آخر کلاس می نشینندو منتظر می مانند.
علی رغم این, در پایان هفته اول یا دقیقا در طول هفته ی دوم, بچه های دوره ی راهنمائی شروع به احساس راحتی می کنند, آنها شروع به امتحان کردن نقاط ضعف معلم می کنند و اداره کلاس هر روز سخت و سخت تر می شود.در این مقطع زمانی است که معلمان به وحشت افتاده و سریع به انواع سیستمهای تنبیه- تشویق متوسل می شوند.
متاسفانه چنین سیستمهای وسیعی اشتباه هستند. این سیستمها فقط راه حل موقتی برای مشکل موجود هستند. دانش آموزانی که به جایزه عکس العمل نشان می دهند, فقط در صورتی که جایزه ای در کار باشد, شروع به انجام وظایفشان می کنند. در حالیکه همزمان بسیاری از دانش آموزانی که دارای نگرش منفی هستند, شروع به دریافت تنبیه می کنند.
راه بهتر استفاده از روش "فعال"برای اداره کلاس است. این روش بر این چهارچوب پایه گزاری شده که بهترین راه اداره کلاس یک طرح آموزشی قوی است......کلید اداره کلاسهای مقطع راهنمائی این است که همه دانش آموزانتان را بطور فعال در گیر و مشغول دروس کنید.متاسفانه اوقاتی وجود دارند که معلم مجبور می شود عکس العمل نشان دهد. اوقاتی است که معلم هر نوع ترفند فعال را به کار برده ولی هنوز یک دانش آموز کارهائی انجام می دهد که نیاز به عکس العمل معلم دارد.
با این وجود تنها به این علت که معلم باید عکس العمل نشان دهد, به معنای تنبیه دانش آموز نیست. معلم باید هنوز مجازات و تنبیه را بعنوان آخرین چاره نگه دارد.

پس,معلم چه باید بکند؟
استفاده از ایده ای به نام" روش عملکرد رفتاری" مناسب به نظر می رسد. یعنی وادار کردن دانش آموز به ایجاد این ایده.کلید تغییر رفتار نا مناسب دانش آموز وادار کردن او به این موضوع است که مسئولیت اعمال و رفتارش را بپذیرید. ابتدا باید تشخیص بدهد که رفتارش اشتباه است, سپس دلیل اشتباه بودن رفتار را بفهمد, و در آخر چه کاری برای توقف این رفتار انجام دهد.
همه ی کاری که معلم باید انجام دهد این است که دانش آموز را وادار به انجام "روش عملکرد رفتاری" کند. در این طرح دانش آموز باید این سه جمله را کامل کند:

                 -من این روش را انجام می دهم زیرا........

                 -این رفتار من اشتباه بوده زیرا...........

                 -برای اینکه این رفتار دوباره تکرار نشود, باید........

سپس در انتهای بروشور دانش آموز باید برگه را با نام خود امضاءکند. با این امضاءدانش آموز متعهد می شود که طبق طرح مذکور عمل نماید.
در انتها این روش اداره کلاس بسیار بهتر و موثرتر از این است که به سادگی دانش آموز به خاطر رفتار اشتباه تنبیه شود. لازم به ذکر است روش مذکور نتایج طولانی مدت خواهد داشت.

نویسنده مقاله:Adam waxler
مترجم:منتظر مهدی

اولین روز دبستان باز گرد                                  کودکی ها شاد و خندان باز گرد
باز گرد ای خاطرات کودکی                                بر سوار اسب های چوبکی
خاطرات کودکی زیباترند                                    یادگاران کهن ماناترند
درسهای سال اول ساده بود                              آب را بابا به سارا داده بود
درس پند آموز روباه و خروس                                روبه مکار و دزد و چاپلوس
روز مهمانی کوکب خانم است                              سفره پر از بوی نان گندم است
کاکلی گنجشگکی با هوش بود                            فیل نادانی برایش موش بود
با وجود سوز و سرمای شدید                               ریز علی پیراهن از تن می درید
تا درون نیمکت جا می شدیم                               ما پر از تصمیم کبری می شدیم
 پاک کن هائی ز پاکی داشتیم                             یک تراش سرخ لاکی داشتیم
 کیفمان چفتی به رنگ زرد داشت                        دوشمان از حلقه هایش درد داشت
گرمی دستانمان از آه بود                                    برگ دفترها به رنگ کاه بود
مانده در گوشم صدائی چون تگرگ                        خش خش جاروی با پا روی برگ
 همکلاسیهای من یادم کنید                                باز هم در کوچه فریادم کنید
همکلاسیهای در د و رنج و کار                               بچه های جامه های وصله دار
بچه های دکه سیگار سرد                                    کودکان کوچک اما مرد مرد
کاش هرگز زنگ تفریحی نبود                                جمع بودن بود و تفریقی نبود
کاش می شد باز کوچک می شدیم                       لا اقل یک روز کودک می شدیم
یاد آن آموزگار ساده پوش                                     یاد آن گچ ها که بودش روی دوش
ای معلم نام و هم یادت به خیر                              یاد درس آب و بابایت به خیر
ای دبستانی ترین احساس من                              باز گرد این مشقها را خط بزن

شاعر:محمد علی حریری جهرمی

کارهائی که معلمان علاقمند و اگاه می دانند, می فهمند و عمل می کنند تا بدون استفاده از تنبیه و جایزه دانش آموزان را به یادگیری و تحصیل ترغیب کنند:

      معلمان علاقمند و آگاه
1-می دانند که شغلشان متکی بر روابط است.
  بسیاری از دانش آموزان اگر دید منفی نسبت به معلم خود داشته باشند,تلاش کمی برای درس خواندن می کنند.معلم خوب معلمی است که رابطه ی خوبی با بچه ها برقرار می  کند و از آنها انتظارات به جا دارد.
2-  با استفاده از روش های مثبت با دانش آموزان ارتباط بر قرار کرده و در کلاس درس نظم ایجاد می کنند.  
  این معلمان به جای اینکه به دانش آموزان بگویند چه کاری را انجام ندهند, آنها را    آزاد می گذارند تا خودشان متوجه شوند که معلم از آنها می خواهد چه کاری انجام دهند.
3-  به جای وادار کردن دانش آموزان به انجام کاری, آنها را تشویق و ترغیب می کنند. هدف این معلمان رشد حس مسئولیت در دانش آموزان است نه اطاعت محض. آنها می دانند که اطاعت دانش آموز از معلم نشان دهنده ی شوق و رغبت به درس نیست.
4- ضرورت و اهمیت درسی را که باید داده شود را می دانند و برای دانش آموزانشان نیز این اهمیت را توضیح می دهند.
   این معلمان دانش آموزانشان را از طریق حس کنجکاوی, ایجاد رقابت سالم و ارتباط مناسب ترغیب می کنند.

-    5- مهارتهائی را به دانش آموزان یاد می دهند که آنها را ترغیب می کند به میل خودشان  مسئولانه رفتار کنند و با سعی و کوشش بیشتر درس بخوانند.

  6-  ذهنی باز و پویا دارند.
 آنها انعکاس دهنده این موضوع هستند که اگر درسی نیاز به اصلاح دارد, قبل از اینکه از دانش آموزشان توقع تغییر داشته باشند, خودشان ابتدا تغییر می کنند.

-       7- آگاهند که تحصیل و آموزش حول محور ایجادانگیزه و ترغیب می چرخد.

نویسنده:Dr Martin Marshall

مترجم:منتظر مهدی

محاسن طرح ارزشیابی توصیفی
1- افزایش اعتمادبه نفس دانش آموزان
2- تکیه نداشتن به نمره ی بیست
3- افزایش پارامترهاجهت تشخیص سطح یادگیری هردرس به طورجداگانه ودرنتیجه یافتن ضعف دانش آموزان
4- ایجادرابطه ا ی صمیمی تربین معلّم ودانش آموز
5- تکیه برکار و آموزش علمی وعملی
6- افزایش شورونشاط وشادابی دانش آموزان وروحیّه ی آنان درکلاس ومدرسه
7- حذف اضطراب ناشی ازامتحان ونمره که به نوعی استرس مانعی جدی برای فرایندیاددهی ویادگیری خواهدبود.
8- دراین طرح یادگیری عمیق وپایدارصورت می گیردوروش علمی که همان حل مساله است انجام می پذیرد.
9- افزایش روحیّه ی همیاری ،همکاری،همدلی و...دردانش آموزان
10- افزایش حس مسئولیّت پذیری دردانش آموزان
11- چون دانش آموزان کم کاردرکناردانش آموزان فعّال قرار می گیرندازاین جهت آنها نیز به نوعی خودرابامحیط تطبیق می دهند.
12- روانی وروایی کاربرای معلّم کلاس ودانش آموز
13- انگیزه هاکه همانا جرقه های ایجاد خلاقیت درذهن دانش آموزان است شکل می گیرد.
14- افزایش رقابت مثبت دردانش آموزان
15- کلّ دانش آموزان درامریادگیری دخالت دارند وهمین باعث ایجاد مهارتهای اجتماعی ومهارتهای زبان آموزی درسطح عالی می گردد.
16- رفتارهای دانش آموزبهترمورد مشاهده قرارمی گیردومی توان آن راموردمطالعه قرارداد.
17- هردانش آموزباتوجّه به فعّالیتش باخودش مقایسه می شود وپیشرفتش موردارزشیابی وتقدیرقرارمی گیرد.(اصل تفاوتهای فردی)
18- ازبین رفتن احساس ناتوانی وضعف دانش آموزان درحضوردیگردانش آموزان
19- ایجادمهارت وتوانایی برای برطرف کردن نیازهای فردی
20- این طرح باشرایط ومواردپیشرفت دردنیای جدیدهمگام است.
21- برای اندازه گیری فرایندهای ذهنی وبازده حاصل ازآن مناسب است.
22- دانش آموزان رادرموقعیّت های حل مساله قرارمی دهد.
23- دانش آموزان راواداربه کارگیری دانش فراگرفته قرارمی دهد.
24- جنبه های مختلف دانش ودرک فراگیررامی توان مطالعه نمود.
25- دانش آموزراواداربه عمل کردن ،تولیدکردن وخلق کردن می نماید.
26- ایجادحس موثّربودن دردانش آموز
27- برخورداری ازکارنامه توصیفی وتشریح ضعف وقوّتهای آموزشی وپرورشی هردانش آموز
28- نبوداسترس دردانش آموزوخانواده ی ایشان
29- سهل وآسان نمودن ادامه ی تحصیل وفراهم نمودن زمینه ی مناسب طی کردن آموزش عمومی برای کلیّه ی دانش آموزان
30- اولیا به طورمستمردرجریان پیشرفت یاافت فرزندشان قرارگرفته ودراین مورد بیشتراحساس مسئولیت می نمایند.
31- ایجاد روحیّه ی خودباوری دردانش آموزتادرآینده بتواندگوینده ی خوب،شنونده ی خوب،محقق ومنتقد خوبی گردد.
32- انجام فعالیتهای مشابه به فعالیتهای دنیای واقعی درکارروزانه دانش آموزان
معایب طرح ارزشیابی توصیفی
1- ایجادزمینه برای دانش آموزان کم کار و آنان که برحسب شرایط مجبورندبه مدرسه بروند وبسترآماده برای شانه خالی کردن ازانجام تکلیف
2- ایجادزمینه برای معلمان کم انگیزه و یابی انگیزه به گونه ای که خوداین طرح دست ایشان رانسبتا باز می گذارد.
3- عدم تعریف پارامترهای مورد نظربه گونه ای که هرکدام ازاین پارامترهابراساس توان وظرفیت وعلاقمندی هرهمکاردرامرتعلیم وتربیت می تواند متغیرباشد.
4- ازآن جائیکه انجام این طرح مستلزم وقت زیاد است به نظرمی رسدکه تراکم دانش آموز به طورمستقیم برروی کارو فعّالیت یک همکارموثّر می باشدو چنانچه به این موضوع توجّه نشودبه لحاظ این که معلّم ولو هرچندعلاقمند،امّابه خاطراین که ازبودجه بندی عقب نماندمجبوراست به شیوه های دیگرارزش گذاری متوسّل شود.
5- به علّت این که نمره اهمیّت نداردحسّ رقابت ازبین می رود ودانش آموزان به مرور انگیزه ی خودراازدست می دهند.طبق گفته ی معلّمین مجری طرح ،برای بچّه هاچگونگی وکیفیّت مطالعه خیلی مهم نیست.
7- چون تعداد چک لیستها وفرمهایی که برای هردانش آموز یا هرگروه تکمیل می گردد زیاد است معلّم فرصت زیادی رابرای این کار صرف می کند وعملا دقّت وتوجّه کمتری درارزشیابی صورت می پذیرد.
8- استفاده ازفرمهای متعدّد بودجه زیادی می طلبد وشایداصل فدای فرع گردد.
9- برطبق مشاهدات چون آموزگاردرتمام مدّت حضور درکلاس بایددانش آموزان رابه صورت فردی ویادرگروه موردبررسی وارزیابی قرار دهدو به تمام جنبه های عاطفی،اجتماعی،آموزشی و...توجّه نمایدبه نکات اساسی ازجمله زیبانویسی ودرست نویسی درکتاب بنویسیم توجّه نکرده ،به همین دلیل دانش آموزان درپایه های اوّل ودوّم مخصوصادرمدارس پسرانه خط تحریری رابه خوبی نسبت به دانش آموزان مدارس دیگرنیاموخته اند.
10- چون مدارک مشخّصی برای ارزشیابی وجودندارد می تواند فضای مناسبی برای معلّمان باری به هرجهت وبی انگیزه فراهم کندتاباخونسردی وبی خیالی فقط درکلاس وقت بگذرانند،چراکه هیچ گونه مدرکی مبنی برچگونگی کیفیّت آموزشی آنها موجودنیست ووجودندارد.
11- تکیه ی اولیا به گرفتن حرف دال به نوعی نمره ی بیست.
12- دشوارشدن ارزشیابی ازکلاس توسّط مدیر.
13- معلمان دراین طرح بایدفعّال ،باانگیزه و کارآمد و...باشند.
14- دراین طرح پارامتر بالاتر ازحدّانتظار برای دانش آموزان نخبه و...وجودندارد.

تاکنون پژوهش های زیادی برای اثبات این موضوع انجام گرفته که والدینی که خودشان را در درس و تحصیل بچه هایشان درگیر می کنند, موفقیت تحصیلی بچه هایشان را تضمین می کنند. چنین دانش آموزانی خودشان را بهتر با مدرسه و محیط آن وفق می دهند و این امر باعث می شود آنها بیشتر و بهتر درس بخوانند. بعلاوه والدین به طور ناخود آگاه این پیام را به فرزندشان القا می کنند که تحصیل و درس آنها برایشان بسیار با اهمیت است.
علاوه بر این, مشارکت والدین در امر تحصیل بچه ها به این دلیل اهمیت دارد که والدینی که سهمی در امور تحصیلی فرزندانشان دارند به اهمیت مهارت"خواندن" پی خواهند برد.چنین والدینی از همان اوان کودکی شروع به خواندن متون و مطالب مختلف برای فرزندشان می کنند,که این امر موجب تقویت مهارت "خواندن " در بچه ها خواهد شد.
موضوع دیگر که به همین میزان اهمیت دارد این است که والدینی که در امر تحصیل بچه ها شرکت می کنند, این اطمینان را بوجود می آورند که خانه ی آنها به عنوان یک رابط تحصیلی عمل می کند. یعنی در خانه ی این افراد به اندازه ی کافی کتاب برای مطالعه در دسترس بچه ها قرارمی گیرد. همچنین انواع کتب مرجع مانند دائره المعارف,مجلات,کامپیوتر, ماشین حساب,خودکار ,مداد,کاغذ و ...... در دسترس بچه هاست.در منزل اتاقی آرام دارد که بچه ها می توانند برای مطالعه و تمرکز بر کارشان از آن استفاده کنند. بخشی از وظیفه ارتباطی خانه در امر تحصیل بچه ها شامل محدود کردن تماشای تلویزیون در طول هفته می باشد.بعضی از والدین حتی هر روزه از این که بچه ی شان تکالیفش را به خوبی انجام داده اطمینان حاصل میکنند ودر صورت نداشتن تکلیف خودشان به بچه تکلیف می دهند.
دلیل دیگر اهمیت مشارکت والدین در امر تحصیل بچه ها این است که چنین والدینی سریعا متوجه هر نوع ضعف و کمبود تحصیلی بچه شان می شوند. آنها به نقاط ضعف و قوت فرزندشان پی می برند که این موضوع به آنها کمک می کند تا هر چه زودتر با این ضعف فرزند خود مقابله کنند و در رفع آن بکوشند.
والدینی که در جلسات اولیا و مربیان شرکت می کنند و داو طلبانه انجام فعالیتهائی در این زمینه را به عهده می گیرند, به فرزندشان نشان می دهند که چقدر مدرسه برایشان اهمیت دارد. فرزند چنین خانواده ای با دیدن پدر و مادر می فهمد که چقدر تحصیل او برای آنها با اهمیت است. همچنین قدر دانی اولیای مدرسه از چنین پدر و مادرهائی نتایج مفید آموزشی برای فرزندان به ارمغان خواهد آورد.
در مجموع مشارکت والدین در امور تحصیلی بچه ها تضمین کننده ی آینده ای روشن برای آنهاست.چنین فرزندانی معمولا جزء دانش آموزان برتر مدرسه هستند و مورد تشویق قرار می گیرند. چه خوب است که به جای تعداد اندک پدران و مادران همه ی انها در امر تحصیل بچه ها مشارکت کنند.

نویسنده مقاله: Ronnie Phillips

مترجم: منتظر مهدی