سلام به استاد گل:
اول: اگر دل دل خدايي باشه، وفور دنيا و ضيغ آن يكي است: كه فرمود:‌غم و شادي بر عارف چه تفاوت دارد؟/ ساقيا باده بده كه اين دم هم از اوست.
دوم: عامل اصلي تقويت كننده ي وفور و ثبات نعمت شكر نعمت است(نه تقوا و نه چيز ديگر) شكر كه باشد ثبات و افزوني هست حتي اگر شكركننده مسلمان نباشد.
سوم: اين كه در متن شما چنين برداشت كردم كه انگار دنيا بد است و مال دنيا اوف است و اين حرفهاي صوفيانه، چندان خوشم نيامد! كلا حرفهاي صوفي مسلكي را نمي پسندم.