عيد نوروز

باد نوروز وزيـــده است به كوه و صحرا

جامه عيـــد بپـــوشنـــد، چه شاه و چه گدا

بلبل باغ جنان را نبـــود راه به دوست

نازم آن مطـــرب مجلـــس كـــه بود قبله نما

صوفى و عارف ازين باديه دور افتـادند

جــام مى گير ز مطــرب، كه رَوى سوى صفا

عيد نوروز مبارك به غنــــى و درويش

يــــــار دلـــــدار، ز بتخـــانــــه درى را بـــگشا

گر مرا ره به در پير خــــــرابات دهى

بــه سر و جان به سويش راه نوردم نه به پا

سالها در صف اربــــــاب عمائم بودم

تـــا بـــه دلـــدار رسيدم نـــكنم بـــــاز خــطا