دوستی جز با حدود و شرایطش امکان پذیر نیست.کسی که این حدود و شرایط یا بخشی از آن در او باشد او را دوست بدان و کسی که هیچیک از این شرایط در او نیست چیزی از دوستی در او نیست.
- باطن و ظاهرش برای تو یکی باشد.
- زینت و آبروی تو را زینت و آبروی خود بداند و عیب و زشتی تو را عیب و زشتی خود ببیند.
- مقام ومال, وضع او را نسبت به تو تغییر ندهد.
- آنچه را در توان دارد از تو مضایقه ننماید.
(که جامع همه این صفات است) آنست که تو را به هنگام پشت کردن روزگار رها نکند.
اصول کافی:ج 2/ ص 467
