از جمله اموری که امتحان الهی را در زمان امام رضا(ع) برای شیعیان سخت و بهانه معاندان را در مخالفت با ایشان زیاد و ساده دلان را به تحیر وادار می کرد, این بود که ولادت حضرت جواد(ع) به عنوان اولین فرزند پسر ایشان در دهه آخر عمرحضرت هنگامی که عمر شریفشان از 40 سال فراتر بود, اتفاق افتاد, یعنی بیش از ده سال از امامت حضرت که در سن 35 سالگی آغاز شده بود می گذشت.همین امر سبب شد تا عده ای بر حضرت رضا(ع) به جهت نداشتن جانشین, خرده بگیرند. لذا حضرت رضا(ع) در جواب سئوال مردم در این مورد مکررا تاکید می نمود که خداوند به من فرزند پسری خواهد داد. حسین بن قیاما که از سران گروهک واقفیه بود, به حضرت رضا(ع) گفت:" آیا شما امام هستید؟" امام فرمودند:"بله" گفت:" خدا را گواه می گیرم که تو امام نیستی."
در این هنگام حضرت رضا(ع) مدتی طولانی سر به زیر انداختندسپس سر بلند کردند و فرمودند:" از کجا دانستی که من امام نیستم؟" گفت:" از امام صادق (ع) روایت است که امام بدون فرزند نیست , در حالیکه شما یه این سن رسیده ای و فرزند نداری."
امام (ع) دوباره بیش از بار اول سر به زیر انداختند و سپس سر برداشتند و گفتند:" خدا را گواه می گیرم که روزها وشبها نمی گذرند تا اینکه خداوند به من فرزند پسری عنایت نماید."
راوی می گوید هنوز یکسال نگذشته بود که که حضرت جواد(ع)متولد شدند.
پس از تولد امام جواد(ع) و تحقق پیشگوئی امام رضا(ع) به ابن قیاما گفتند:" آیا این نشانه برای تو کافی نیست؟" وی اعتراف کرد و گفت به خدا سوگند این نشانه بزرگی است, اما حدیثی را بهانه کرد و از عقیده انحرافی خود بر نگشت. به همین جهت است که تولد امام جواد (ع) برای شیعه از اهمیت زیادی برخوردار است؛ لذا حضرت رضا(ع) ایشان را مولود مبارک نامیدند.
