گاهی به دلایلی مانند به تنگ آمدن از سختیهای روزگار در دل آرزوی مرگ میکنیم ولی بعد از مدتی پشیمان میشویم که آیا اینکار درست بوده یا نه و آیا نا شکری به درگاه خداوند متعال بوده یا نه؟
ام نضل میگوید :
" رسول خدا صلوات الله علیه و آله بر منزل کسی وارد شدند تا از او که از مرضی رنج میکشید عیادت کنند.آن مرد در حضور پیامبر صلوات الله علیه و آله آرزوی مرگ کرد، رسول خدا صلوات الله علیه و آله فرمودند: نباید آرزوی مرگ کنی زیرا که تو اگر در گذشته نیکوکار بودی ، میتوانی بر نیکی خود بیفزائی، و اگر تبهکار بودی ، پس میتوانی با تاخیر مرگ جبران کنی، پس نباید آرزوی مرگ کنی"
(ترجمه مجموعه ورام. ص 366)
امام سجاد علیه السلام آرزوی مرگ را مشروط میکنند و در یکی از دعاهاشون میفرمایند:
فَإِذَا کَانَ عُمُرِی مَرْتَعاً لِلشَّیْطَانِ فَاقْبِضْنِی إِلَیْکَ قَبْلَ أَنْ یَسْبِقَ مَقْتُکَ إِلَیَّ، أَوْ یَسْتَحْکِمَ غَضَبُکَ عَلَیَّ
اگر عمرم چراگاه شیطان شده قبل از حلول عقوبت یا ثبوت غضبت مرا بمیران
دعای 20 صحیفه
امام سجاد علیه السلام ارزوی مرگ را مشروط میکنند به زمانی که انسان اسیر شیطان شده و امید بازگشت و رشدی وجود ندارد.
