الهی ! بساز کار من و منگر به کردار من، دلی ده که طاعت افزون کند.
طاعتی ده که به بهشت رهنمون کند، علمی ده که در او آتش هوا نبود،
علمی ده که در او آب ریا نبود، دیده ای ده که عزّ ربوبیت تو بیند،
دلی ده که ذلّ عبودیت تو بیند، نفسی ده که حلقه بندگی تو در گوش کند،
جانی ده که زهر حکمت تو به طبع نوش کند، تو شفا ساز که از این معلولان شفائی نیاید،
تو گشادی ده که از این ملولان کاری نگشاید، به اصلاح آر که نیک بی سامانیم،
جمع دار که بس پریشانیم.
خداوندا! تو ما را جاهل خواندی، از جاهل جز از جفا چه آید؟ تو ما را ضعیف خواندی،
از ضعیف جز خطا چه آید؟
خداوندا! بر حریف نشدن ما به نفس خود از آن ضعف انگار، و دلیری و گستاخی ما از آن جهل انگار.
آمین
کتاب سلوک عارفان/ حاج میرزا جواد ملکی تبریزی
