گفتم: بازیِ بدون "گل" هم بی جاذبه است.
گفت: زندگی بی گل از آن هم بی جاذبه تر است.
گفتم: گل زندگی به چیست؟
گفت: عمر ما یک میدان مسابقه است.فرصتهائی که ما پیدا می کنیم, هر کدام مثل یک "پاس " است.از بی عرضگی ماست اگر نتوانیم" گل" بزنیم.
گفتم: با این حساب ما کلی "پاس" خراب کرده ایم و نتوانسته ایم گلی بزنیم.حیف از آنهمه پاسهای قشنگ و گلهای طلائی!
گفت: درست است, هدر دادن عمر بدتر از خراب کردن" پاس "است.به ما خیلی پاس میدهند ولی ما آبشار زن نیستیم و پاس ها را خراب می کنیم.
هدر دادن هر نعمت خراب کردن یک پاس است.
بگذشت زمان دست به کاری نزدی بر گردن لحظه ها مهاری نزدی
صد توپ زدی تمام را کردی اوت صد پاس گرفته آبشاری نزدی
