پيام

ابرار
91/7/1

+ *تعارف شاه عبد العظيمي!* :) آنقدر از بدنم خون رفته بود که به سختي مي توانستم به خودم حرکتي بدهم. تير و ترکش هم مثل زنبور ويزويز کنان از بغل و بالاي سرم مي گذشت. هر چند لحظه آسمان شبزده با نور منورها روشن مي شد. دور و بري هام همه شهيد شده بودند جز من. خلاصه کلام جز من جانداري در اطراف نبود. تا اين که منوري روشن شد و من شبح دو نفر را ديدم که برانکارد به دست ميان به دنبال مجروح مي گردند.

سجاده خونين 91/7/5

با آخرين رمق شروع کردم به يا حسين و يا مهدي کردن. آن دو متوجه من شدند. رسيدند بالاي سرم. - اولي خم شد و گفت:«حالت چطوره برادر؟» - سعي کردم دردم را بروز ندهم و گفتم:«خوبم، الحمدلله» - رو کرد به دومي و گفت:« خوب مثل اين که اين بنده خدا زياد چيزيش نشده . برويم سراغ کس ديگر.»

جا خوردم. اول فکر کردم که مي خواهند بهم روحيه بدهند و بعد با برانکارد ببرندم عقب. اما حالا مي ديدم که بي خيال من شده اند و مي خواهند بروند. زدم به کولي بازي:«اي واي ننه مردم! کمکم کنيد دارم مي سوزم! يا امام حسين به فريادم برس!» و حسابي مايه گذاشتم.

آن دو سريع برگشتند و مرا انداختند رو برانکارد. براي اين که خداي نکرده از تصميم شان صرف نظر نکنند به داد و هوارم ادامه دادم. من هم خنده ام گرفته بود که کم مانده بود با يک تعارف شاه عبدالعظيمي از دست بروم!

آدم تا از ته قلب راضي نباشه خداوند هديه جانش رو قبول نميکنه

سلام بر شما....بله درسته.. اگر کوچکترين تعلق خاطري به زندگي و دنيا باشه شهادت نصيب کسي نميشه.. شهادت يعني بريدن از همه چيز و متصل شدن به حق تعالي...

آنکس که ترا شناخت جان را چه کند/ فرزند و عيال و خانمان را چه کند/ ديوانه کني هر دو جهانش بخشي/ ديوانه تو هر دو جهان را چه کند؟

سلام بر شما....دقيقآ درسته

ممنون

هر چند به دلايل فني تاخير پيش اومد ولي *برگزيده شد* /// موفق باشيد

سلام بر شما و ممنون از عنايت و حسن نظرتون... عذر ميخوام بخاطر تاخير فني! سلامت باشيد

دييييي :))

خــــــيلي جالب بود! :)

ممنون از توجهتون ...

دي....تعارف اومد و نيومد داره ديگه:)

سلام عليکم...البته ما اصفهاني ها نميگيم تعارف شاه عبد العظيمي ميگيم تعارف اصفهاني !