پيام
+
نَفْسِي عَلَى زَفَرَاتِهَا مَحْبُوسَةٌ/ يَا لَيْتَهَا خَرَجَتْ مَعَ الزَّفَرَاتِ/لَا خَيْرَ بَعْدَکِ فِي الْحَيَاةِ وَ إِنَّمَا /أَبْکِي مَخَافَةَ أَنْ تَطُولَ حَيَاتِي
ميراب عطش
90/12/28
*ابرار*
اي پيامبر خدا! چگونه مي بودي اگر مي بودي و مي ديدي دخترت را، جگر گوشه ات را، فاطمه ات را که زار زار مي ناليدو خسته دل، دل شکسته، اندوه کشيده و بلا ديده ترا ميخواند، و با درد و دريغ "وا ابتاه" کنان و پدر پدر گويان از تو ياري مي طلبيد؟ چه حالي داشتي اگر مي بودي و عزيزت را ميان فشار در و ديوار مي ديدي؟ چه حالي مي داشتي اگر صورت سيلي خورده او و پهلوي شکسته او را مي ديدي؟
*ابرار*
چگونه مي بودي اگر مي بودي و زاري او را مي شنيدي که مي ناليد و ميگفت:نَفْسِي عَلَى زَفَرَاتِهَا مَحْبُوسَةٌ/ يَا لَيْتَهَا خَرَجَتْ مَعَ الزَّفَرَاتِ/لَا خَيْرَ بَعْدَکِ فِي الْحَيَاةِ وَ إِنَّمَا /أَبْکِي مَخَافَةَ أَنْ تَطُولَ حَيَاتِي
*ابرار*
( اي کاش جانم همراه با ناله هايم، ناله هائي که در درون داغدارم زنداني ست، بيرون مي آمد..آخر زندگي پس از تو خيري ندارد و جزاندوه از پي اندوه چيزي نمي آوردو من ميگريم از اينکه مبادا پس از تو زندگيم به درازا کشد)
*ابرار*
( کتاب سلوک عارفان/ميرزا جواد ملکي تبريزي/ص48)
استان قدس
يا ثامن الحجج [)[)[)[)[)
*ابرار*
اللهم صل علي فاطمة وابيها وبعلها وبنيهاوسرالمستودع فيها بعدد ما احاط به علمک
يار غائب
اللهم صل علي فاطمة وابيها وبعلها وبنيهاوسرالمستودع فيها بعدد ما احاط به علمک
شبر
لَا خَــــــيْــــــرَ بَـــــعْــــدَکِ فِــــــي الْـــــحَـــــيَــــاةِ وَ إِنَّـــــمَــــا /أَبْـــــکِـــــي مَـــــخَــــافَـــــةَ أَنْ تَــــطُــــولَ حَـــــيَــــاتِـــي