پيام

ابرار
90/9/5

+ [وبلاگ] چه خوش بي مهربوني هر دو سر بي!

آزارهائي که بر جسم امام وارد آمد و بي حرمتي هائي که درباره او و اهل بيت اوانجام گرفت، و غم و اندوهي که جان و دل زنان و فرزندان او را سوزاند، کدام دل را نمي لرزاند؟ کدام جان را نمي سوزاند؟ و کدام اشک را نمي جوشاند؟ از اينجاست که دوستداران و شيعيان آن بزرگ را مي سزد، که در روزهاي شهادت او، از روي همدردي با اهل بيت غم واندوهي در خور اين مصيبت سنگين از خود نشان دهند،

آنان را مي سزد که در چنان اندوه و سوگي فرو روند که گويا اين فاجعه براي خود آنان يا براي عزيزان آنان رخ داده است، مگر نه اينکه به فرموده پيامبر بزرگوار(صلي الله عليه و اله و سلم) او بر ما از خود ما سزاوارتر است؟ مگر نه اينکه آن بزرگوار اين همه مصيبت و آزار را براي ما پذيرفت؟

بنابر اين ما که خود را امت او و شيعه او مي پنداريم، به حکم قانون "چه خوش بي مهربوني هر دو سر بي" بايد آن همه ايثار و فداکاري او را پاس بداريم. آيا قانون عشق و وفا و حقوق دوستي و صفا جز اين است که ما نيز هر چه ميتوانيم در راه او و براي او ايثار و فداکاري کنيم؟

لطفا بقيه را در وبلاگ ملاحظه بفرمائيد . منتظر نظرات ارزشمند شما بزرگواران هستم

تشکر به خاطر باز نشر...

يا زهرا...

چه خوش بي مهربوني هر دو سر بي!