نظرات ياداشت عطش - ابـــــــــــرار

بسم الله الرحمن الرحيم

با سلام وقتي اين مطلب را خواندم به ياد يک حديث شريف افتادم که در کتاب شريف نهج البلاغه است و ان اين است: المؤمن بشره في وجهه و حزنه في قلبه و قوته في دينه يعني شادابي مؤمن در چهره اش مي باشد و غم و غصه هايش در قلبش است و توان و قدرتش در دينش است

يک مدت درباره ي اين حديث شريف فکر کردم ولي يک سؤال هميشه برايم بود که چطور ممکن است يک نفر غم و ماتم داشته باشد ولي در چهره اش ظاهر نشود ولي با مطالعه ي اين مطلب به جواب اين سؤال مي رسم که وقتي به فکر اين هستي که تحملت سبب تقويت اسلام است ديگر مي تواني شاداب باشي گرچه در دلت غصه ها داري، جا ي مقايسه نيست ولي جاي درس گرفتن است که امام حسين عليه السلام بهترين پيامها را براي بشر آورد آري اينکه در روايات است هر چه به شهادت نزديکتر مي شد چهره ي مبارکش برافروخته تر مي گشت. ما با تمام وجود عرض مي کنيم:

حسين جان پرچم توحيدي که برافراشته اي تا قيام قيامت برافراشته است و ما با تمام قوا و توانمان از دينمان محافظت مي کنيم اين دين که سرچشمه اش محبّت به خداوند متعال و دوستان او مي باشد