مثال عميقي بود...نماز يعني پر پرواز...بال...يعني نيرويي براي پريدن...يعني خود پريدن
يه پلان از فيلم مختارنامه رو وقتي ديدم انگار همه ي بغض هاي عالم تو گلوي من خالي شد و همه ي اشکهاي دنيا مثل آب پشت ديواره ي سد ميخواست از اونور پلکهام بيرون بزنه...وقتي سپاه کوچک امام در حال خواندن نماز بودند و دشمن به سمتشون تيراندازي ميکرد ويه عده خودشون رو سپر کرده بودند..
چقدر عاشقانه بود اين نماز...خدايا من چه ميفهمم از نماز