ابـــــــــــرار

دوستی جز با حدود و شرایطش امکان پذیر نیست.کسی که این حدود و شرایط یا بخشی از آن در او باشد او را دوست بدان و کسی که هیچیک از این شرایط در او نیست چیزی از دوستی در او نیست.
- باطن و ظاهرش برای تو یکی باشد.
- زینت و آبروی تو را زینت و آبروی خود بداند و عیب و زشتی تو را عیب و  زشتی خود ببیند.
- مقام ومال, وضع او را نسبت به تو تغییر ندهد.
- آنچه را در توان دارد از تو مضایقه ننماید.
(که جامع همه این صفات است) آنست که تو را به هنگام پشت کردن روزگار رها نکند.
اصول کافی:ج 2/ ص 467

حارث بن دلهاث از پدرش از حضرت رضا(ع) روایت کرده است که آن جناب فرمود:" حق تعالی به سه چیز امر فرموده است مشروط بر این که به سه چیز مقرون باشد؛ امر به نماز فرموده و آنرا مقرون فرموده به زکات, پس کسی که نماز بخواند و زکات ندهد, هرگز نماز او مقبول نخواهد شد, و امر به شکر کردن از برای خود نموده و انرا به شکر کردن از برای پدر و مادر مقرون فرمود, پس کسی که والدین را شکر نکند خدا را شکر نکرده, و امر به تقوی فرموده و انرا به صله ی رحم مقرون نموده, پس کسی که صله رحم نکند تقوی ندارد و خدا را پرهیزکار نیست."
منبع:عیون اخبار الرضا/ج یک/ ص 234

از حارث بن دلهاث غلام حضرت رضا(ع) مرویست که گفت: از آن حضرت شنیدم که فرمود:" هیچ مومنی مومن نخواهد بود مگر اینکه سه خصلت در او باشد؛ طریقه ای از خدا, طریقه ای از رسول خدا و طریقه ای از ولی خدا. اما طریقه خدا پنهان داشتن سر است, چنانچه فرمود:«عالم الغیب و لا یظهر علی غیبه احدا الا من ارتضی من رسول». چه حق تعالی دانای غیب است و احدی را ازآن مخبر نکندمگر کسی را که برگزیده باشد چون رسول او, پس غیب سرّ است و حق تعالی آنرا همیشه پنهان می دارد. اما طریقه رسول خدا مدارا کردن با مردم است,چنانچه حق تعالی به پیغمبر خود فرمود که با مردم مدارا کن در آنجا که می فرماید: « خُذِ العَفو و امُر بالعُرف و اعرض عن الجاهلین» و اما طریقه ولی خدا صبر کردن بر سختی و شدت است, چنانچه فرموده: « والصابرین فی البَاسا ءِ و الضَراء»
منبع: عیون اخبار الرضا/ج اول/ ص 233

از رسول اکرم(ص) پرسیدند با که مجالست کنیم؟ آن بزرگوار فرمود:این سخن را حواریین از حضرت عیسی(ع) پرسیدند. فرمود:" با کسی مجالست کنید که دیدار او شما را به یاد خدا آورد, و زبانش بر علم و معرفت شما بیفزاید, اخلاق و اعمالش شما را به عالم اخرت مشتاق و راغب گرداند."
با کسی  همنشین شوید که دیدار , کردار و گفتارش شما را به یاد خدا آورد زیرا نفس در مثل آیینه ایست با هر که مقابل شود از اخلاق و آثار او نقش می گیرد.هر که میخواهد نقش الهی و رنگ صبغه الله پیدا کند که بزرگترین سعادت است باید با رجال الهی نشیندو با سخنان و نصایح آنان انس گیرد تا به آن سعادت بزرگ نائل شود و البته مسلم است که علی (ع) و ائمه اطهار بزرگترین رجال الهی هستند.
منبع:کتاب حکمت عملی یا اخلاق مرتضوی

خداوندا!
ای پناه تبعیدیان! گریزگاه گریزندگان! مأمن پناهندگان! مأوای سالکان!
ای امید محرومان و رانده‏شدگان! ای منجی به هلاک افتادگان و پای در گل ماندگان!
ای نگاهدارنده‏ی بینوایان! ای چراغ در راه ماندگان! ای دستگیرنده‏ی از فقر بر زمین افتادگان! و ای شنوای ناله‏ی فریاد در گلو ماندگان!
ای دست گیرنده‏ی دست از جان شستگان! ای سر فراآورنده از تنها و آخرین در امید بیچارگان!
ای گنج مخفی مستمندان! ای یکتای دوتا شدگان! ای بند زننده‏ی کاسه‏ی دل درخودشکستگان! ای مرهم زخم خوردگان! ای ملجأ پی خستگان! ای پشتیبان مستضعفان! ای پناه وحشت‏زدگان! ای فریادرس اندوهگینان! و ای قلعه‏ی آوارگان!
اگر پناهنده به درگاه عز تو نشوم، به کجا پناهنده شوم؟ مطمئن‏تر از قلعه‏ی قدرت تو کجاست؟
کجا پنهان شوم امن‏تر از سایه‏ی مهابت تو؟
خدایا!
نادرستی رفتارم مرا در زیر سایه‏ی پرده‏پوشی تو نشانده است، به کس منمایانم.
آلودگیم مرابه چشمه‏ی عفو تو گسیل داشته است، راضی مشو که تشنه بمانم.
خدایا!
من از بیم کیفرتو و وحشت انتقام تو نیز به تو پناه آورده‏ام. مولای خویش را آزرده‏ام و از ترس مجازات او دامن خود او را چسبیده‏ام.
گل را شکسته‏ام و به دامان باغبان پناهنده شده‏ام.
آب فطرت خویش گل‏آلود کرده‏ام و خالق را به شفاعت می‏طلبم.
خدایا!
نافرمانی تو کرده‏ام و از بیمِ نگاهِ خشم آلوده‏ی تو، به زیر شولای مهر تو پنهان می‏شوم.
گریزگاهی جز به سوی تو نیست.
خدای من!
سزای کوبنده‏ی در، نگشادن نیست و سزای پناهنده، راه ندادن، نه.
جزای آن‏که پای آبله و درد آلوده تا قلّه‏ی عز تو بالا آمده است، به دره سوق دادن نیست.
خدایا!
گرسنه‏ای که غریب افتاده است و جز راه خانه‏ی تو نمی‏داند، سزاوار گرسنه ماندن نیست.
سزای تشنه‏ای که به یقین آب را نزد تو می‏داند، تَرَک خوردن لب‏ها و زبان از خشکی نیست.
شجاعی

امتحان شیعه از طریق نماز
امام صادق (ع ) : امتحنوا شیعتنا عند ثلاث : عندمواقیت الصلاة کیف محافظتهم علیها، و عند سرارهم کیف حفظهم لها عند عدونا والی اموالهم کیف مواساتهم لاخوانهم فیها
شیعیان ما و پیروان ما را به سه مساله امتحان کنید:1- اهمیت به اوقات نماز، که آیا اول وقت نماز را برپا می دارند یا خیر؟2 - حفظ اسرار، یعنی  در حفظ اسرار و مسائل محرمانه کوشا هستند یا خیر؟3 - و از حیث  توانمندیهای  مالی ، یعنی آیا در مال خودبرای برادران دینی سهمی قائلند و دست  آنها را می گیرند یا خیر؟

( خصال صدوق ، ج 1، ص 103 )

رکوع و سجود طولانی
امام صادق (ع ) : و علیکم بطول الرکوع و السجود فان احدکم اذا طال الرکوع و السجود یهتف ابلیس من خلفه ، فقال یا ویلتاه ! اطاعوا وعصیت و سجدوا و ابیت
بر شما باد به طول رکوع و سجده ، که هرگاه یکی از شمارکوع و سجودش طول بکشد شیطان به دنبال او فریاد می زند: وای بر من ! او اطاعت کردو من معصیت کردم او سجده کرد و من سر باز زدم

( بحار الانوار، ج ,78 ص .199 مواعظ العددیه ، ص 242 )

• همسایه خوب کسی نیست که فقط همسایه‌اش را نیازارد بلکه کسی است که آزار همسایه‌اش را تحمّل کند.
• عاقل دروغ نمی گوید، اگر چه برخلاف میلش باشد.
• عقل هیچ‌کس کامل نمی‌شود مگر با داشتن این صفات: کفر و شر از او دور باشد، خیر و رشد از او تراوش نماید، اضافه‌ی اموالش را ببخشد، زیادی کلامش را برای خودش نگه دارد، بهره‌اش از دنیا تنها قوت اندکی باشد، در طول زندگی از علم سیر نشود، ذلت همراه خدا برایش بهتر از عزت با غیر خدا باشد، تواضع را بهتر از بزرگ بینی بببیند، کار خوب و کم دیگران را زیاد بیند و کار زیاد و خوب خود را اندک بشمرد، خود را بدترین فرد، و دیگران را بهتر از خود بداند.
•  به بندگانی که سخنان مختلف را می‌شنوند و بهترین آنها را می‌پذیرند بشارت بده. آنان کسانی هستند خداوند هدایت‌شان کرده و آنان اولی الالباب هستند. 
• تلاش کنید وقت خود را چهار قسمت نمایید: بخشی برای مناجات با خدا، بخشی برای امر معاش و کسب و کار، بخشی برای معاشرت با برادران دینی مورد اعتمادی که عیوبتان را بگویند و قلباً به شما اخلاص ورزند، و بخشی برای لذتهای حلال، که با این آخری برای پرداختن به آن سه بخش دیگر توانایی پیدا می‌کنید
•  اهل زمین مورد رحمت - و برکت الهى - هستند، مادامى که خوف و ترس - از گناه و معصیت داشته باشند -اداى امانت نمایند و حقّ را دریابند و مورد عمل قرار دهند. 
•  امانت دارى و راست گوئى ، هر دو موجب توسعه روزى مى شوند؛ ولیکن خیانت در امانت و دروغ گوئى موجب فلاکت و بیچارگى و سبب تیرگى دل مى باشد.
•  هر که زبانش صادق باشد اعمالش تزکیه است ، هر که فکر و نیّتش نیک باشد در روزیش توسعه خواهد بود، هر که به دوستان و آشنایانش نیکى و احسان کند، عمرش طولانى خواهد شد
•  در میزان الهى نیست عمل و چیزى ، سنگین تر از ذکر صلوات بر محمّد و اهل بیتش (صلوات اللّه علیهم اجمعین).
•  کمک کردن به ناتوان، بهترین صدقه است.
  منابع: تحف العقول,اصول کافی,کتاب العقل, توحید صدوق ,تهذیب الا حکام و وسائل الشیعة

مِنْ سَخاءِ الْمَرْءِ بِرَّهُ بِمَنْ یَجِبُ حَقُّهُ عَلَیْهِ.
از نشانه هاى سخاوت مرد بخشش به کسانى است که بر او حقى دارند.

مـا عـَظـُمـَتْ نـِعـْمـَةُ اَحَدٌ اِلاّ عَظُمَتْ حَوائِجُ النّاسِ اِلَیْهِ فَمَنْ لَمْ یَتَحَمَّلْ تِلْکَ الْمَؤُنَةَ عَرَضَ النِعْمَةِ لِلزَّوالِ.
نـعـمـت بـر کـسـى فـزونى نمى یابد، مگر آن که نیاز مردم به او فراوان مى گردد؛ پس اگر کـسـى از تـحـمـّل ایـن بـار گـران سـربـاززد، آن نـعـمـت رو بـه زوال خواهد رفت

مِن رِفْقِ الرَّجُلِ بِاءَخِیهِ تَرْکُ تَوبیخِهِ بِحَضْرَةِ مَنْ یَکْرَهُ.
از نـشـانـه هـاى مـدارا کـردن آدمـى نسبت به برادرش ، ترک سرزنش او در حضور کسى است که ناپسند مى دارد.

لَیْسَ مِنّا مَنْ لَمْ یُحاسِبْ نَفْسَهُ فى کُلِّ یَوْمً فَاِنْ عَمِلَ حَسَناً اسْتَزادَ اللّهَ وَ اِنْ عَمِلَ سَیِّئاً اسْتَغْفَرَاللّهَ مِنْهُ وَ تابَ اِلَیْهِ. (کافی جلد 2 ص453 )
از مـا نـیـسـت (بـا مـا رابطه و پیوندى ندارد) کسى که در هر روز خود را محاسبه نکند؛ تا اگر عـمـل نـیـکـى انـجـام داده اسـت از خـداونـد طـلب افـزونـى بـکـنـد و چـنـانـچـه مـرتـکـب عـمـل نـاروایـى شـده (روى بـه درگـاه خـدا آورده) از کـرده خـود اسـتـغـفـار کـنـد و به سوى خدا بازگردد

القائِمُ هُوَ الَّذِی تُخْفِی عَلىَ ?لنَّاسِ وِلادَتُهُ، وَیَغِیبُ عَنْهُمْ شَخْصُهُ، وَیَحْرمُ عَلَیْهِمْ تَسْمِیَتُهُ، وَهُوَ سَمِیُّ رَسُولِ ?للهِ وَکَنِیُّهُ.
قائم آل محمد (عجّل الله تعالی فرجه) کسى است که ولادتش بر مردم پوشیده خواهد بود، خودش غائب مى‌شود، بردن نامش حرام باشد و همنام و هم‌کنی? رسول خدا [صلّی الله علیه و آله] است. کمال الدین و تمام النعمه، ج 2، ص 71

 ثَلاثٌ یَبْلُغَنَّ بِالْعَبْدِ رِضْوانَ اللّه‏ِ: کَثْرَةُ الاِْسْتِغْفارِ وَ خَفْضُ الْجانِبِ وَ کَثْرَةُ الصَّدَقَةِ
سه چیز بنده را به مقام رضوان الهى می رساند: استغفار زیاد، فروتنى با مردم و زیاد صدقه دادن.کشف الغمه، ج2، ص349/ بحارالانوار، ج75، ص81

مُلاقاةُ الإخوانِ نُشْرَةٌ وتَلقیحُ العَقلِ ، وإن کانَ نَزْرا قَلیلاً .
ملاقات با برادران (دینى) ، هرچند کوتاه ، موجب شکفتن و بارورى عقل مى‏شود . بحار الأنوار : 74 / 353 / 26و منتخب میزان الحکمة :256

مَنِ اسْتَغْنى بِاللهِ إفْتَقَرَ النّاسُ إلَیْهِ، وَ مَنِ اتَّقَى اللهَ أحَبَّهُ النّاسُ وَ إنْ کَرِهُوا.
هر که خود را به وسیله خداوند بى نیاز بداند مردم محتاج او خواهند شد و هر که تقواى الهى را پیشه خود کند خواه ناخواه، مورد محبّت مردم قرار مى گیرد گرچه مردم خودشان اهل تقوا نباشند. بحارالأنوار: ج 75، ص 79، ج26