شوخی و مزاح در صورتی که در آن افراط صورت نگیرد و منجر به معصیت خدا نشود پسندیده است.
پیامبر اکرم صلوات الله علیه میفرمایند:"با برادرت جدال و شوخی نکن"
مسلما منظور حضرت هرشوخی نیست .شوخیی که در آن افراط وزیاده روی نباشد اشکال ندارد
زیرا ایشان در کلام دیگری میفرمایند:
"من شوخی میکنم ولی جز حق نمیگویم"یا:"مومن شوخ و زنده دل است و منافق سخت و غضبناک"
نمونه هائی از شوخی های پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله و سلم
در روایت است که پیرزنی نزد حضرت صلوات الله علیه آمد.
حضرت به او فرمودند: " هیچ پیرزنی وارد بهشت نمیشود"پیرزن با شنیدن این سخن به گریه افتاد.
فرمودند :"درست است که هیچ پیرزنی واردبهشت نمیشود،ولی تودرآن هنگام پیرزن نیستی.
زیرا خداوند متعال میفرماید: "
إِنَّا أَنشَأْنَاهُنَّ إِنشَاءً 35 فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَارً‌ا 36عُرُ‌بًا أَتْرَ‌ابًا 37
ما آنها را آفریده ایم و آنها را باکره گردانیده ایم و شوهر دوست و جوان و همسن هم( واقعه /37-35)
******************************************************************************
در روایت است که زنی به نام ام ایمن نزد رسول خدا صلوات الله علیه و آله و سلم رسید و عرض کرد:
شوهرم از شما میخواهد که نزد او بروید.
حضرت فرمودند: " شوهرت همان کسی است که در چشمش لکه سفیدی دارد؟!
زن عرض کرد: " نه ، به خدا در چشم او هیچ لکه سفید نیست."
حضرت فرمودند :" آیا کسی هست که در چشمش سفیدی نباشد؟!"
*****************************************************************************
روزی پیامبر صلی الله علیه و آله با علی علیه السلام خرما میخوردند.
پیامبر(ص) از روی مزاح، هسته های خرماهایی را که میخوردندجلوی علی (ع) می نهادند.
وقتی که از خوردن خرما فارغ شدند، همه ی هسته ها در نزد علی علیه السلام جمع شده بود.
پیامبر صلی الله علیه و آله به علی علیه السلام فرمود:
یا عَلیُّ اِنَّکَ لاکُولٌ.
ای علی! تو پرخور هستی.
علی علیهالسلام در پاسخ (از روی مزاح) عرض کرد:
اَلاکُولُ مَن یأکُلُ الرُّطَبَ وَالنَّوا.
پرخور کسی است که خرما را با هسته اش بخورد!
********************************************************
در روایت است که زنی خدمت رسول اکرم صلوات الله علیه آمدو عرض کرد:
" به من شتری بده که سوارش شوم"
حضرت صلوات الله علیه فرمودند :" یک بچه شتر به تو میدهم"
عرض کرد:" بچه شتر به چه کار من میآید؟ نمیتوانم سوارش شوم "
فرمودند :" مگر شتری هست که بچه شتر نباشد؟!
(برگرفته از کتاب اخلاق شبر، ص 231)
